Biografie
Biografie Jean-Michel
Zijn jeugd
Tijdens de zwangerschap zag ik in mijn buik heel grote voeten en ik hoopte dat het een jongetje zou zijn, het kon ook niet anders met zulke voeten. En ja, hij was heel lang, de pakjes voor baby’s van 3 maanden waren al te klein bij zijn geboorte! Later ontwikkelde hij een schoenmaat 47 en groeide tot een lengte van 192 cm.
Toen Jean-Michel 18 maanden was, ging ik halve dagen in het ziekenhuis werken. Hij werd door zijn vader ’s ochtends naar een kinderdagverblijf gebracht en rond 12 uur opgehaald. Hij was in het begin erg verdrietig. Het was zowel voor hem als voor ons geen makkelijke tijd maar ik wilde het aankijken. Later ging het beter en zo heb ik mijn dienstverband toch voortgezet.
Hij was amper 2 jaar toen wij tijdens de vakantie naar een kasteel in Frankrijk gingen. De andere kinderen speelden met de steentjes van het grindpad, maar Jean-Michel stond sprakeloos naar het imposante gebouw te staren, alsof hij gehypnotiseerd was. Later toonde hij veel belangstelling voor architectuur.
Jean-Michel was heel triest toen zijn buurjongetje niet meer met hem wilde spelen, omdat hij naar een andere school ging. Hij was toen 4 jaar.
Hij was een zachtaardige en verlegen jongen. Al op jonge leeftijd wilde hij niet op de foto!
Jean-Michel, en ook andere kinderen van het hofje, werden door enkele wat oudere buurkinderen gepest. Autootjes werden in de zandbak begraven en waren niet meer te vinden, de schommel werd “per ongeluk” tegen hem aan geduwd als hij langsliep, ze lieten hem struikelen en lachten hem uit als hij viel.
Wij hebben geprobeerd om hem op judo in te schrijven om hem weerbaarder te maken. Echter, de proefles was voor hem al meer dan genoeg. Hij hield er al niet van om op blote voeten te lopen maar toen hij zag dat direct na de start een jongen de lucht in werd gegooid, keek hij mij met verschrikte ogen aan. En voordat ik iets kon zeggen of doen stond hij al bij de uitgang!
Er werd een buurtbarbecue georganiseerd en de kinderen deden optredens. Tot mijn verbazing wilde Jean-Michel alleen het podium op, om op de muziek van Michael Jackson de moonwalk te dansen. Hij wilde laten zien wat hij durfde en werd getraind door een jongen van 14 jaar die hem bleef aanmoedigen. Omdat hij wist wat zich afspeelde met de 4 vervelende buurtkinderen, had hij afgesproken dat Jean-Michel zijn hoed in de lucht moest gooien ten teken dat muziek gestopt moest worden. Het ging echt goed, ik was supertrots op hem, totdat een kind begon te lachen, de rest van de groep volgde… en de hoed ging de lucht in. Ik vond het verschrikkelijk om te zien. Tijdens een confrontatie met de oudste van de groep heeft Jean-Michel hem een mep met de platte hand in zijn gezicht gegeven. Dat was niet heel pijnlijk, maar het schrik-effect zorgde ervoor dat de jongen huilend naar huis terugkeerde. Totale vernedering.
Jean-Michel heeft een zus, zij is een paar jaar ouder. Ze hebben in het begin veel ruzie gehad, zoals broer en zus dat kunnen hebben. Gelukkig is met het ouder worden de band sterker en heel goed geworden.
Wij gingen tijdens de schoolvakanties regelmatig naar mijn familie in Frankrijk en daardoor kon hij redelijk Frans spreken. Fort Boyard was zijn favoriete TV-programma. Hij vroeg zich af waarom Sinterklaas niet bij Franse kinderen op bezoek kwam, hij vond dat heel oneerlijk. Hij zag een teckel in Parijs en vanwege de korte pootjes van de hond dacht Jean-Michel dat het dier gehandicapt was, dat vond hij heel zielig. Hij vond het niet prettig als wij naar een boerderij of antiekwinkel gingen. Hij vond het daar dan stinken en probeerde zo min mogelijk in te ademen, met zijn hand voor zijn neus.
Jean-Michel was een voorzichtige jongen, hij had zeker geen bravoure. Hij ruimde zijn eigen kamer op, speelde op zijn Nintendo en hield van tekenen, vooral stripverhalen (hij verkocht zelfs zijn tekeningen op de lagere school). Flippo’s spaarde hij, en voetbalplaatjes, en las graag strips zoals de Donald Duck. Hij had veel fantasie. Zo had hij een kijkdoos gemaakt en ging hiermee langs de deuren om zakgeld op te halen. Om het nog echter te maken had hij hier een vers geplukte bloem in gestopt, en ook een bij!
Zo klein als hij was, hij had altijd aandacht voor mensen, voelde de stemming aan en had snel door als iets niet goed was. Op een dag ging ik door mijn rug toen ik iets uit een keukenkast wilde pakken. Door mijn beweging schoten de scharnieren los. Mijn dochter kwam kijken omdat ze mij hoorde gillen van de pijn en zei: “Je hebt de kast stuk gemaakt.” Jean-Michel zei bezorgd: “Ma, je hebt pijn.”
Hij hield van dieren, had een aquarium en wij moesten plechtig met grote tranen de eerste overleden guppy begraven.
Op de Montessorischool ging alles goed. Wij hebben hem nooit met zijn huiswerk hoeven helpen, hij deed alles keurig volgens de schema’s en schonk veel aandacht aan zijn werkstukken.
Hij was gek op Lego, later technisch Lego. Hij had een brede interesse. Hij vond het meemaken van de zonsverduistering in Zuid-Frankrijk iets heel bijzonders, en hij vertelde ons dat hij het jammer vond de afbraak van de Berlijnse muur niet zelf te hebben kunnen meemaken. Bezoek aan de invasiestranden in Normandië en de Amerikaanse militaire begraafplaats van Colleville-sur-mer vond hij zeer indrukwekkend, maar ook de bunkers in de duinen.
Eens hebben we voor de duur van een jaar een seizoensplaats op een camping op de Veluwe geboekt. Wij gingen er elk weekend heen en namen af en toe een buurjongen of -meisje mee. Wij hadden een kleine TV en keken graag naar de serie Oppassen. Wij zijn later naar de opnamen hiervan in Hilversum geweest, dat was een bijzondere ervaring.
Sinds Pasen 1991: een traditie - Jean-Michel heeft enkele belletjes bewaard
Voor het eerst had ik voor Pasen een chocoladepaashaas van Lindt gekocht. Ik heb de traditie voortgezet: elk jaar daarna kregen de kinderen, maar later ook hun partners, een paashaas. De laatste paashaas voor Jean-Michel ligt nog in de kast, ik heb hem deze niet meer kunnen geven. Wat bijzonder is, vanwege corona ben ik niet naar de winkel gegaan maar mijn dochter bracht voor ons nu een paashaas mee. Zo lief.
Hij stopte met tennis en ging voetballen. Wij stonden altijd aan de zijlijn met een groep leuke en rustige ouders, ook al geef ik zelf niets om deze sport. Hij had een voorkeur voor keepen en zou later ook aan competities meedoen.
Hij toonde veel interesse voor Grand Prix. Wij waren in Disneyland Parijs en hij volgde op TV de Formule 1 race van 1 mei 1994, net op het moment dat Ayrton Senna crashte. Wat voor hem een feestweekend had moeten zijn werd door de trieste beelden op TV overschaduwd.
Hij was geliefd bij de meisjes. Op Valentijnsdag kreeg hij veel briefjes van klasgenoten. Dat hoorde ik van de juf, hij vertelde het zelf niet aan mij.
Toen hij 11 jaar was, zijn wij verhuisd naar een woning 800 meter verderop. Bij het inpakken van zijn spullen hebben we overlegd wat meegenomen zou worden, en wat we weg zouden geven. Ik hoorde: “Nee, mam, dit is mijn eerste kapstok; nee mam, niet deze puzzel; mijn eerste knikkerbaan…” Tientallen jaren later zou ik ontdekken dat hij alles bewaarde. De kapstokken worden nu gebruikt door onze kleindochters, dat vinden zij prachtig.
Bezoeken aan musea vond hij ook interessant, het Afrikamuseum maar ook het Tropenmuseum, of het Westfries Museum.
Wij zijn naar Denemarken geweest en natuurlijk was Legoland het hoogtepunt. Verder bezochten we musea, maar ook kastelen. Hetzelfde jaar gingen we met kerst naar Tunesië, met een jeepsafari van 3 dagen op het programma. Hij heeft genoten maar vond de vliegreis niet zo prettig. Wij hadden voor de kinderen een korte tocht op een kameel gereserveerd en daar was hij niet zo blij mee: “Ik ga niet op dat vieze beest zitten!” Hij kwam toch onder de indruk terug maar vertelde dat achter de berg stalletjes waren opgesteld voor de toeristen. Niet zo romantisch, en pure oplichterij vond hij.
Een jaar later zijn wij, ook in de Kerstperiode, naar Gent geweest. Hij vond het zo mooi, het sneeuwde, hij was echt onder de indruk van de sfeer in deze stad.
Bij het afscheid van de basisschool hoort ook een musical en Jean-Michel deed hier enthousiast aan mee. Nu werd er door iedereen geklapt.
Pubertijd
Middelbare school – Hij wilde met de groep meedoen. Op zijn eerste schoolfeest werden wij gebeld met de mededeling dat wij hem moesten ophalen omdat hij zo dronken was. Ziek dat hij is geweest! Heel lief: zijn zuster heeft hem ter plekke geholpen, zij zat op dezelfde school. Hij had ook een keer een gum in een winkel gestolen, pubergedrag, hij schaamde zich dat hij ook stoer had mee willen doen.
Eerste liefdesverdriet, hij was 12 jaar. Jean-Michel vertelde mij dat hij wat later thuis zou komen, hij wilde na schooltijd een meisje naar haar huis brengen, samen op fietsen. Zij woonde ver weg en wilde niet zoenen.
Wij zijn naar Monaco gegaan om het parcours van de Formule 1 race te rijden. We hadden ook een vriend van hem meegenomen op vakantie, ze waren beiden 14 jaar. Op de terugweg wilden Jean-Michel en zijn zuster per sé voor een paar dagen terug naar Castellane waar wij 3 zomervakanties hadden gekampeerd. Wat hebben wij daar genoten, hij is ook met zijn vader gaan raften. Wij koesteren de foto’s.
Hij was zo blij en trots toen zijn zuster op de camping gekozen werd tot miss Verdon, het was niet een goedkope show in badpak maar met mooie kleding uit een winkel van Castellane.
Hij bezocht de sportschool en deed ook thuis oefeningen, hij had brede schouders maar was vrij tenger, dat vond hij lastig.
Daarna heeft hij een moeilijke tijd doorgemaakt. Hij paste niet in de leeftijdsgroep. Wij hebben hem naar een psycholoog gestuurd. Jean-Michel vroeg haar: “Hoeveel betalen mijn ouders voor een sessie want wat u mij nu vertelt dat weet ik al.” De diagnose luidde: hij was geestelijk verder in zijn ontwikkeling dan zijn leeftijdgenoten. Hij haalde goede cijfers en is daardoor door enkele klasgenoten gechanteerd: hij moest hun huiswerk maken. Dat heeft hij geweigerd. Vlak voor de diploma-uitreiking is hij daarom door een jongen mishandeld. Hij deed aangifte bij het politiebureau maar besloot geen verdere maatregelen te eisen.
Het schooljaar werd afgesloten met een reis naar het buitenland, Londen en Parijs stonden op het programma. Jean-Michel koos uiteraard voor Londen maar er waren zo veel leerlingen blijven zitten dat Londen afviel. Voor hem geen schoolreis, Parijs bood hem geen nieuwe ontdekking. Hij is bijna cum laude geslaagd voor zijn HAVO.
Hij had enkele trouwe vrienden. Intussen was hij met zijn Playstation bezig, maakte vaak gebruik van internet maar hij luisterde ook muziek, en hield van lezen. Hij stopte met voetbal en ging naar de kartbaan. Darten en snookeren vond hij ook leuk. Een avond stappen in Medemblik ging minder goed. Hij was aan het logeren bij een klasgenoot en een jongen vroeg op straat of zij voor Ajax waren. Toen hij bevestigend antwoordde kregen ze klappen… Hij is nooit meer naar Medemblik gegaan.
De eerste vakantie naar Argeles met een groep vrienden begon heel slecht, hij ergerde zich aan de chaos bij de tenten, mensen luisterden niet naar de regels, hij wilde naar huis. Uiteindelijk is hij gebleven en heeft toch zijn draai in de groep gevonden.
Toen hij voor de eerste keer in een café in Hoorn ging snookeren kwam de politie binnen, iedereen met de handen op de muur! Het was een inval, hij begreep er niets van. Snel werd duidelijk dat hij niet degene was naar wie ze op zoek waren. Geschrokken kwam hij thuis, hij is nooit meer naar dat café teruggekeerd.
Met de kinderen was afgesproken dat na thuiskomst van een avondje uit, de laatste die binnenkwam de lichten in de gang moest uitdoen. Natuurlijk was ik regelmatig wakker om te controleren of iedereen goed thuis was aangekomen. Maar ja, Jean-Michel viel soms voor de TV in slaap op de bank…
Een van de talloze krantenartikelen door Jean-Michel geselecteerd
11 september 2001: wij waren in Zuid-Frankrijk en hij belde ons over de aanslag op de Twin Towers, hij was overstuur. Hij heeft altijd de krantenartikelen bewaard over deze vreselijke gebeurtenis die veel impact op hem heeft gehad.
Bijbaantjes
Jean-Michel begon rond 14/15 jaar met werken in de bollen, dat heeft niet lang geduurd. Omdat hij vrij lang was, was hij de perfecte persoon om de kisten op te stapelen en dat vond hij prima. Hij was er zelf blij mee, makkelijk geld verdienen zo. Na enkele dagen werd hij echter met andere jongeren in een busje meegenomen, het veld in! Hij moest zoals iedereen op handen en knieën bollen rapen. Hij vroeg wanneer het pauze was, en eenmaal op de boerderij aangekomen heeft zijn tas gepakt en is naar huis gegaan. Hij vond dat de zware lichamelijke inspanning te slecht betaald werd. Ik was trots op hem.
Hij heeft bij supermarkt Deen gewerkt, op de zuivelafdeling. Hij nam zijn taken zeer serieus en heeft daar lang met veel plezier gewerkt. Hij heeft ook in de kassen gewerkt maar dat ging niet altijd goed. Zijn teamleider was Vietnamees en legde uit wat hij in de komkommerkas moest doen. Hij kwam een tijdje later checken, Jean-Michel werkte hard en intussen had hij van tientallen komkommerplanten de zijscheuten eraf gehaald. De oogst van enkele rijen planten was hiermee mislukt.
Studententijd
Hard werken en ontspannen
Na zijn HAVO is hij Vrijetijdskunde gaan studeren. Jean-Michel was op zijn plaats in het studentenleven, hij bloeide op en vond het geweldig. Hij was een jonge student, net 17 ½.
Het was het moment van de aanslagen in Israël en Palestina. Ik weet nog hoe ik mij voelde door het zien van de beelden op televisie, zoveel ouders die hun kind verloren. Ik keek naar de borden van mijn 2 studerende kinderen op tafel die onderweg naar huis waren. Ik zal het nooit vergeten. Het gevoel van, ik heb geluk, mijn kinderen komen zo meteen thuis.
In mei 2003 werd zijn vader met spoed voor een hartinfarct in het ziekenhuis opgenomen. Deze gebeurtenis heeft veel impact op Jean-Michel gehad.
Om geld te verdienen, heeft hij op het Leidseplein in café de Waard gewerkt. Dat vond hij leuk, en hij heeft ook als ober gewerkt voor een cateringbedrijf bij feestjes op locaties. Hij vertelde ons dat tijdens een congres hij door een vrouw apart werd genomen. Ze zei dat hij bij enkele dames van middelbare leeftijd in de smaak viel en dat hij hiermee geld zou kunnen verdienen. Hij heeft direct ontslag genomen. Hij wist niet wat hij hoorde, hij was net 18 jaar.
Aan het begin van zijn tweede studiejaar meldde hij zich aan als begeleider voor de introductieweek aan de universiteit, dat is ook iets dat hij vaker met veel plezier heeft gedaan.
Hij is een paar keer verhuisd. Bij een vriend op een kamer, bij meisjes die hij op Kos had leren kennen. Bij een wat oudere gescheiden Amsterdammer op een eigen kamer, helaas zijn kinderen kwamen vaker op bezoek dan de bedoeling was dus dat was het einde van de rust. Elke keer was het tijdelijk. Samen met zijn vader heeft hij zijn spullen vervoerd, het huis uit en later weer terug. Toen hij ouder werd, belde hij eens, ”Ik kom eten.” Wij waren op hem aan het wachten. “Oh, sorry, ik kom niet meer want ik heb een vriend in de trein ontmoet en wij gaan samen eten.” Dat waren minder leuke dingen.
Hij ging op vakantie naar Salou, Kos, Kreta en pakte vaak een feestje mee in Berlijn, hij ging ook naar Parijs. Intussen had hij zijn rijbewijs gehaald. Een antislipcursus heeft hij gedaan, op het circuit van Zandvoort, maar ook een proefrit in een racewagen! Hij ging naar discotheken in Amsterdam maar ook naar dancefestivals in Nederland.
Toen hij terug was van vakantie op Gran Canaria ontdekte hij dat zijn bankpas was geskimd. Paniek! Hij zorgde er altijd voor dat hij had gespaard. Er was vanuit Barcelona meer dan duizend Euro gepind. Gelukkig werd alles keurig door de bank teruggestort. Zijn vrienden waren ook slachtoffer geworden.
Zijn zuster ging samenwonen. Zij was gelukkig en had een lieve vriend. Ik miste haar en vond het moeilijk om haar thuis te missen.
Jean-Michel heeft er zo hard aan gewerkt: eindelijk is het zover - Just Enjoy eerste feest is een feit!
Super, geslaagd voor het HBO! Omdat hij zo jong was miste hij de levenservaring die je nodig hebt voor een HBO-functie. Hij kwam al snel tot de conclusie dat hij iets voor zichzelf wilde doen: een eigen bedrijf en dansfeesten organiseren! Zo ontstond Just Enjoy van Jet Reaction – hij was toen 22 jaar.
Hij heeft 3 feesten georganiseerd. Deze waren goed bezocht maar niet lucratief genoeg om ervan te kunnen leven. Vrienden hielpen hem met het plakken van posters in Hoorn. Jean-Michel heeft hen met de verdiensten op een weekend in Zandvoort in een bungalowpark getrakteerd. Ja, dat was dus Jean-Michel. Voor hem was vriendschap heel belangrijk. Hij koesterde zijn aankoop van het resterende geld: het boek Release – het verhaal van ID & T – deel 1.
Hij besloot om opnieuw richting universiteit te gaan en het werd communicatiewetenschap in Amsterdam.
Naast ons huis is een honkbalclub en zo besloot hij om een toernooi met vrienden te organiseren, het werd een succes!
Dit boek was een "Must have" en gekocht met de winst van het eerste feest Just Enjoy
Intussen is hij eindelijk nr. 1 op de lijst voor een woning voor jongeren in Hoorn. Hij ging met zijn vader tekenen. Op die dag werd hij 23 jaar, jammer, want 22 was de maximumleeftijd om voor deze woning in aanmerking te kunnen komen. Dat ging dus helaas niet door.
21 juni 2008 – wij zijn door onze dochter voor een week in een prachtig landhuis met zwembad in Sansepolcro uitgenodigd; zij ging in Toscane trouwen! Het werd een fantastische week. Haar getuigen waren haar twee jeugdvriendinnen, zij kenden elkaar al sinds de kleuterschool. We hebben toen zo genoten. Daarna zijn we een paar dagen met Jean-Michel naar Florence gegaan. Een prachtige herinnering.
Toen kwam het moment dat hij voorgoed naar Diemen ging verhuizen, in een studententoren. Ik noemde het zijn New York penthouse, heel hoog, een mooie lichte kamer op een hoek met ramen aan twee kanten met een prachtig uitzicht over de skyline. Ik heb twee dagen nodig gehad om de badkamer schoon te krijgen! Studenten kennen uitsluitend het gebruik van wc-eend met alle consequenties van dien: kalkaanslag, kalkaanslag en nog meer kalkaanslag!
Samen naar Ikea, spullen uitzoeken: geen gordijnen maar aluminium luxaflex om het penthousegevoel te accentueren. Primaire attributen om te koken had ik al voor hem bij de Hema gekocht. Mijn plastic snijplank werd afgekeurd en door een glazen snijplank vervangen, hij vond dat meer hygiënisch. Hij kocht ook direct een boek van Jamie Oliver. Het was een mooie tijd. Meer zelfstandigheid, hij had een combi-magnetron en mini-koelkast.
Ook een moment om te leren loslaten, wat niet makkelijk was: het lege nest syndroom. Pijn in de buik, voor de tweede keer. Ik miste hem.
Leuk was de eerste keer dat hij in de studentenkeuken een maaltijd voor ons had bereid. Zijn specialiteit: kip tandoori. Niet gecompliceerd, uit een pakje, maar wat heb ik genoten. Hij was zo trots dat hij iets voor ons kon doen. Wij gingen regelmatig naar hem toe, vaak op zondag. Zoals altijd was zijn kamer opgeruimd, wij dronken samen koffie en hadden het gezellig. Het plezier was wederzijds, ik ben zo blij dat wij een goede band hadden.
Mooie en leuke foto's gemaakt door Jean-Michel
Hij kocht zijn eerste auto, een Peugeot 306 – geen nieuwe, maar wat was hij er trots op! Hij is er o.a. mee naar Istrië gegaan. Jaren later heeft hij de auto verkocht want parkeren in Amsterdam werd te duur.
Aan het eind van de vakantie heeft hij een bacterie in een oog opgelopen. Na zijn bezoek aan het ziekenhuis is hij direct naar huis gereden. Hij is in Istrië heel kundig geholpen. De prognose in Hoorn was zorgelijk. Hij dacht zijn oog te verliezen maar heeft er gelukkig alleen een litteken op de cornea aan overgehouden.
Op zijn kamer in Diemen had hij veel bezoek en omdat hij op de shortstay verdieping woonde, had hij veel buitenlandse buren. Hem werd vaak om hulp gevraagd. Een enkele keer waren studenten depressief, ver van huis, en klopten ze op zijn deur voor een oppep praatje. Hij was heel zorgzaam. Maar er werden ook feesten gehouden – hij heeft zo genoten van zijn studentenleven. Hij ging naar dancefeesten, naar de bioscoop maar ook Artis vond hij leuk. Toen de kinderen klein waren gingen wij er elke jaar rond onze trouwdag heen.
Hij is figurant geweest bij ‘Komt een vrouw bij de dokter’, is gefilmd in de hal van Schiphol, maar hij is ook gevraagd voor een kantoorscène.
December 2008: Jean-Michel heeft mij gesteund met mijn project. Hoe het is gegaan, kunt U in mijn blog lezen.
Jean-Michel kwam gelukkig regelmatig bij ons voor een avond of voor een weekend. Hij heeft meerdere lange relaties gehad en wij vonden het leuk om zijn vriendinnen te ontvangen. Hij had een voorkeur voor vrouwen met bruine ogen!
Ik vond het altijd zo warm, ons weerzien. Bij de deur deed ik mijn armen om zijn nek, hij zette dan een hand op mijn heup en zei: “Dag moeders”, zo zacht, zo lief. Daarvan smelt een moeders hart. Hij vertelde ons veel en wij konden ook leuk discussiëren. Hij had veel mailcontact met zijn vader, over politiek, maatschappij maar ook voor adviezen. Hij zei ook: “Pa, niet te vaak naar actualiteiten kijken, daar word je depressief van.”
Hij kwam een keer met een speciaal touwtje, een brillenkoordje, dat had hij bij de opticien gekocht. Ik had hem verteld dat mijn bril in de wc was gevallen tijdens het schoonmaken en dat moest anders, vond hij.
Tijdens zijn bezoeken ging hij zoveel mogelijk langs zijn zuster die inmiddels verhuisd was, en moeder van twee dochters. Tijdens verjaardagen was hij ook altijd aanwezig. Samen met hun vrienden voelde hij zich er thuis, hij ging soms ook met hen mee naar concerten. Als hij geen tijd had om langs bij te komen als mijn zussen uit Frankrijk er waren, dan spraken we af bij café Loetje tegenover het centraal station in Amsterdam.
Hij ging ook graag in de sauna als hij bij ons was. Die is nu in zijn oude slaapkamer, de kleinste kamer van het huis. Hij wilde niet op zolder. Muziekje aan, vaak jazzmuziek, en daarna zoals altijd eindeloos douchen.
Op mijn vraag “Wat wil je eten” kreeg ik vaak te horen: “Verras me maar.” Het werd dus meestal witlof in de oven met ham en béchamelsaus, zijn favoriete eten. Of, ”Ik heb gisteren een pizza gegeten, niet gezond, doe lekker iets met groenten mam.” Aan tafel spraken wij geregeld over zijn vrienden, werk of relaties. Hij was echt openhartig, soms te, maar dat was juist goed. Hij hield ook van gnocchi, stracciatella yoghurt of een broodje met gesmolten brie met honing onder de grill en Tuc koekjes. Bolletjes met kaas-ui nam hij mee terug en ook vaak een diepvriesmaaltijd die ik voor hem had klaargemaakt. En koffie – Illy koffie! Hij had zelfs een Italiaanse koffiepot gekocht, het duurde wel langer om te zetten maar hij vond het de beste koffie.
Hij had ook veel humor. Hij noemde sinds kort zijn vader F16 piloot want er was een slaapapneu ontdekt waarvoor hij ‘s nachts een masker moest dragen. Thuis spraken wij Nederlands en Jean-Michel was gewend aan mijn Franse accent. Hij plaagde mij, op een leuke manier, met mijn taalfouten of mijn soms verwarrende verkeerde uitspraak, maar altijd met respect.
Afgestudeerd
Hij slaagde voor HBO-Communicatiewetenschap en vervolgde met een masteropleiding.
Een topavond samen en hij danste op de muziek van "I don't speak americano"
AMMA 2010 – Jean-Michel werd genomineerd voor de Hans du Chatinier prijs voor studenten. Ik was erbij in de Beurs van Berlage in Amsterdam. Hand in hand hebben wij op de uitslag gewacht. Hij heeft niet gewonnen maar vertelde mij: “De winnaar was beter, en verdiende het.” Wat heb ik van deze avond genoten, om hem zo te zien dansen met zijn nieuwe collega’s van Mindshare. Samen feest vieren omdat Mindshare net gekozen was als Mediabureau van het jaar. Hij was daar echt op zijn plek. Net afgestudeerd. Ik heb daarna bij hem gelogeerd in zijn studentenkamer. Een prachtige herinnering. De volgende ochtend heeft hij ontbijt gemaakt, met croissants en vervolgens mij naar het station gebracht, zo attent, zo lief en zo was hij.
Brand in de studententoren waar Jean-Michel heeft gewoond in Diemen. In de nacht van 18 op 19 juli 2017 vond op de begane grond van de paarse flat een brand plaats, gevolgd door een explosie en grote rookontwikkeling in het trappenhuis. Door de rook kwam op de twaalfde verdieping een mannelijke bewoner om het leven en raakten twee vrouwelijke bewoners zwaargewond. De politie gaat uit van brandstichting na inbraak en heeft twee mannen uit Amsterdam opgepakt op verdenking van het uitvoeren van deze delicten.
"Maak iets van je leven" een film die veel indruk op Jean-Michel heeft gemaakt.
Amsterdam
Omdat hij is afgestudeerd moet hij zijn studentenkamer verlaten. Hij gaat in Amsterdam wonen. Tegenover het Vondelpark, geen bovenburen, lekker rustig. Amsterdam vond hij bij hem passen, hij hield zo van deze stad. Deze keer hebben zijn vrienden hem met de verhuizing geholpen.
Hij kocht een kleine openhaard, hij hield van sfeer in huis. Hij was gek op de kerstperiode, had een kerstdorpje van steen met waxinelichtjes. Oh zo kitsch maar hij vond het zo leuk. Hij wilde ook elk jaar met ons naar het tuincentrum om de kerstdecoraties te bekijken, en ging graag naar kerstmarkten in het buitenland.
Boven de openhaard had hij een poster van de film ‘into the wild’. Ikea-kasten met talloze boeken, reisgidsen en een grote poster van Londen. De complete serie van Friends mocht niet ontbreken.
Ik kreeg toen te horen, “Mam, dit jaar geen Calvin Klein, ik ben ouder geworden, het is nu Dior Homme.” Hij had nu een abonnement op o.a. Quest en het NRC Handelsblad.
Hij was een open boek. Zo hoorden wij o.a. dat hij een boete had gekregen wegens rijden op de fiets zonder verlichting, maar ook dat hij een nacht in een politiecel had doorgebracht en een boete moest betalen. Hij had met vrienden op het Westergasterrein de lampen van een kerstboom uitgedaan!
Mooie en leuke foto's gemaakt door Jean-Michel
Hij bleef reizen: Rhodos, Praag, Dublin, vaak naar Milaan vanwege zijn toenmalige Italiaanse vriendin, Barcelona, Chios, Mallorca, Wenen, Valencia en later een tocht naar bijna de Portugese grens met onze auto. Hij is een keer alleen naar Londen geweest, in de vroege ochtend hebben wij hem naar de trein in Amsterdam gebracht, wij vonden het spannend. Zijn vrienden hadden geen tijd of geld, dus hij besloot om het toch te doen en wat heeft hij genoten! 5 dagen lang. Gesprekken met ook wat oudere mensen in pubs over politiek, oorlog en het leven. Bezoek aan monumenten en musea, en de sfeer proeven.
Wij kwamen op een dag op bezoek in zijn appartement en troffen hem daar ontdaan aan. Hij had gehoord dat de vader van een goede vriend plotseling overleden was. Tijdens zijn volgende bezoek aan ons vertelde hij dat het afscheid op een zeer bijzondere manier had plaatsgevonden. Hij had het zo warm gevonden. Dit diepe gesprek heeft ons voor zijn eigen afscheid geholpen.
Jean-Michel vond zijn naam te lang en hij liet zich Jean noemen. Dat vond ik zelf heel jammer. Een zeer goede vriend noemde hem Fransie! En ik noemde hem Jean-Mi.
Mooie en leuke foto's gemaakt door Jean-Michel
Jean-Michel was door een zeer goede studievriend als getuige voor zijn trouwen gevraagd. Het was een hele eer maar de bruiloft zou in Miami plaatsvinden en Jean-Michel was niet zo gecharmeerd van vliegen, laat staan voor 8 uur en ook nog een stukje boven de oceaan! Hij zette zich eroverheen en ging met een andere goede vriend naar Amerika. Eerst naar New York voor enkele dagen. Hij heeft veel bezocht, hij is natuurlijk naar de plaats van de Twin Towers gegaan en daarna vlogen zij naar Miami. Daar huurden zij een auto. Het moest een top auto worden, dus ze kozen een Corvette, waarmee ze naar Key West reden! Het was een mooie tijd.
Tijdens al zijn reizen hield hij ons op de hoogte van zijn ontdekkingen, stuurde foto’s, belde. Hello of Hallo werd vaak door Ola vervangen. Ik mocht hem ook helpen om iets voor zijn zomervakantie met vrienden te zoeken, dat deed ik zo graag voor hen. Ik kreeg het aantal personen, datum en budget en kon mijn gang gaan! Er moest ook wat te bezoeken zijn.
Met een goede vriend ging hij naar Vichy. Het was in de winter en zoals altijd hadden we afgesproken dat hij zou bellen bij aankomst. Hij heeft het gedaan maar vertelde pas later dat eenmaal bij het huis aangekomen er geen verbinding was door sneeuwval. Ze hebben een uur moeten rijden om toch te kunnen bellen. Dat vond ik echt lief en zeker ook van zijn vriend. Wie doet dat laat in de avond na zo een rit!
Jean-Michel ging ook graag met vrienden en collega’s op wintersport, iets wat wij met de kinderen vanwege onze bezoeken aan familie in Frankrijk niet hebben kunnen doen, daarvoor hadden we niet genoeg vakantiedagen.
Jean-Michel verliet Mindshare voor UM. Er volgden ook veel uitstapjes met vrienden en collega’s, restaurants, avondjes uit, darttoernooien, concerten, Ajax, Thialf en cursussen, het jaarlijkse voetbaltoernooi tussen mediabedrijven, hij keepte… Er waren ook rustige avonden met vrienden, voor de televisie, voetbal kijken en discussiëren.
In maart 2017 ging hij met Ilse naar Zuid-Korea, gevolgd door een week Malta in november van datzelfde jaar.
Na lang aarzelen, want zoals hij bij Mindshare deed, deed hij ook bij UM: hij genoot van de sfeer, zijn werk, zijn collega’s… in januari 2018 koos hij voor een nieuwe uitdaging, hij ging bij Zenith werken.
Opa en oma van Jean-Michel
Jean-Michel was zo blij dat wij vaak op vakanties gingen tijdens ons werkende leven. We hebben later besloten om beide met vervroegd pensioen te gaan. Op mijn pensioendatum, in januari 2017, kregen wij van de kinderen een weekendje weg aangeboden. Wij konden een dag lang over een Citroën Traction Avant met chauffeur beschikken, de lievelingsauto van mijn man, een geweldig cadeau. Op het moment dat we zouden vertrekken was het geen mooi weer. Wij hebben het niet over ons hart kunnen verkrijgen om er na Jean-Michels overlijden alsnog gebruik van te maken. We zouden er niet meer van kunnen genieten.
Eindelijk: zijn eerste eigen grote kerstboom. Hij was zo gelukkig. December 2017
Er waren enkele films die veel indruk op hem hadden gemaakt: o.a. Bella Vita, Vanilla Sky en Into the wild. Deze laatste twee zijn voor mij heel bijzonder want het gaat over mannen die jong overleden zijn.
Hij was trots op zijn nichtjes en wilde later graag vader worden. Hij wilde ook van richting veranderen en was bezig met een coach. Iets voor de maatschappij of in de hulpsector sprak hem aan.
Hij wilde opnieuw studeren maar voordien vanaf maart 2019, met Ilse, voor een langere tijd door Zuid-Amerika reizen. Ik begreep toen niet waarom ik er zo verdrietig van werd. Ik had een slecht voorgevoel en dacht ”Als hij gaat, komt hij niet meer terug.” Ik kon toen niet bedenken dat zijn laatste reis veel eerder zou zijn. Ook was ik af en toe bang dat de telefoon zou rinkelen met slecht nieuws, alles ging te goed met de kinderen. Sindsdien heb ik dat niet meer gehad.
De laatste foto die ik van hem heb gemaakt was met de kerst. Ik zag hem voor het laatst op 3 maart 2018, wij waren net terug uit Spanje… Ik wilde nog een foto van hem maken maar ben het vergeten, ik dacht eraan toen ik de auto zag wegrijden… Hij voelde zich niet lekker, verkouden en moe. Ik maakte mij zorgen. Om mij gerust te stellen, stuurde hij later een sms: “Gaat beter, heb geslapen en wij gaan nu lekker lasagne maken.”
Hij keek zo uit naar zijn vakantie in Oostenrijk, met vertrekdatum 17 maart 2018. Hij was vermoeid en er echt aan toe. Ik belde hem de dag voor zijn vertrek. Hij was in de kelder zijn ski-uitrusting aan het zoeken tussen de talloze dozen die daar opgestapeld waren. Hij was sinds enkele maanden net verhuisd, samenwonende…
Wij hebben tijdens zijn reis naar Kirchberg heel vaak contact gehad. Hij wilde per trein reizen en verheugde zich erop om tijdens de reis de besneeuwde bergen te bewonderen. De eerste trein kwam met vertraging aan en de drie volgende overstappen gingen daardoor mis. Hij kwam laat aan, veel later dan de bedoeling was. Hij heeft vanuit de laatste trein de besneeuwde bergen niet kunnen zien… Het was donker.
Zijn loopbaan
Wat zijn collega’s van UM en Zenith in de afscheidsboeken schrijven:
“De enige man die Amsterdamse gochme en Franse flair wist te verenigen tot iets onweerstaanbaars”
“Cheffie : Jouw blik op het leven zal ik niet vergeten: Alleen maar lachen”
“Je was zo een fijn mens, en lieve collega, samenwerken ging altijd met een grapje en een lach. Jouw positieve instelling werkte enorm motiverend voor de mensen om jou heen.”
“Bij strakke deadlines of momenten van stress, kwam jij gerust binnen lopen met glazen drinken voor het hele team, want we moesten wel genoeg drinken.”
Een instelling die dwingt om te relativeren en je laat beseffen waar het echt om draait in het leven. Dat juist jij, op een moment waarbij jij ontspanning verdiende, ons moest verlaten voelt heel oneerlijk.”
“Hij heeft eens bijgesprongen op een project van mij. Waar ik gestressed was, kwam hij als een oase van rust bij ons zitten om te helpen. Maar niet nadat hij een groot glas water had gebracht, want “Je moet wel goed blijven drinken”. Hard gelachen en toen aan het werk gegaan. Mooie herinneringen aan een mooi mens!”
“Op moment dat de sfeer gespannen/minder was door de werkdruk, wist jij een glimlach op iedereens gezicht te zetten. Met jouw aanwezigheid was de hele aura meteen wat meer relaxed”
Vertrek van UM -ontvangen mail van Jean-Michel: “Na lang wikken en wegen heb ik besloten geen afscheidsmail te sturen”
“Jean-Michel heeft mij geleerd om meer te zijn dan ik nu ben, vaker afstand te nemen van de dagelijkse zorgen en eerlijker/kritischer te zijn naar was we om ons heen zien”
“Hij werkt met sublime FM op de achtergrond, liet grappige filmpjes zien en zet een kerstmuts op!”
“Volgde sportieve competities op tv tussendoor.”
Jean-Michel zei:
“Het zo mooi zou zijn als je elke 10 jaar switcht van beroep, om zoveel mogelijk te leren over verschillende vakgebieden en zoveel mogelijk uit het leven te halen”
“Geen moeilijke vragen over onderzoek hé ?! nee, nee, ik vroeg me alleen af… en daar kwamen de lastige vragen”
“Squash klopt niet als sport, omdat je als tegenstander naast elkaar staat i.p.v. tegenover”
“Ga toch naar huis. Als je er niet meer bent maakt het toch niet uit wat je op je werk hebt gedaan. Geniet van elke dag”. De woorden die je op dat moment zei deden me toen weinig. Alleen vandaag schud je me wakker met dit verschrikkelijke nieuws. We gaan je missen! Je gezelligheid, optimisme en flauwe grappen.”
Krantartikel N.H.D.
Jonge ondernemer uit Hoorn organiseert nieuw evenement met een smile
22-jarige Jean-Michel Kerkhoff pronkt met top DJ’s tijdens Just Enjoy Afgelopen zaterdag startte de kaartverkoop voor het nieuwe evenement Just Enjoy dat plaatsvindt op 16 februari 2007 in Manifesto te Hoorn. Organisator Jean-Michel Kerkhoff maakt daarmee zijn debuut in de evenementenwereld. Na een lange voorbereiding heeft hij de juiste
ingrediënten gevonden voor een avond waar niet voor niets de smile centraal staat: gevarieerde muziek, lage prijzen en dichtbij huis. Op 14 april 2006 schreef Kerkhoff zich in als ondernemer bij de Kamer van Koophandel in Hoorn. “Uitgaan in Hoorn is niet bepaald spannend. De kroegen brengen ieder weekend hetzelfde en er is geen discotheek”, aldus de 22-jarige Kerkhoff. “In Hoorn wonen ruim 10.000 jongeren die in het weekend liever niet op de bank hangen. Just Enjoy is stappen à la Paradiso en Melkweg, maar dan in Hoorn”. Just Enjoy “Na drie uur eentonige beats houden de meeste mensen het voor gezien. Ik wil een avond waar iedereen van begin tot eind danst met een smile. Just Enjoy kenmerkt zich door de sterke afwisseling in muziekstijlen, van pop en hip-hop tot dance en rock. De speciaal geselecteerde DJ’s weten daar als geen ander één geheel van te maken”.
Line-up
De kersverse ondernemer maakt vooral indruk met het binnenhalen van drie top DJ’s: William Shagspeare, Joshua Walter en Rick Daniels. William Shagspeare is onder andere bekend van de Amsterdamse clubs Paradiso, Melkweg en Escape, terwijl Joshua Walter zijn eigen programma heeft op radiozender CAZ! en achter de draaitafels heeft gestaan bij Panama, Jimmy Woo en Mysteryland. Rick Daniels maakt regionaal veel furore. Hij begon in 1995 als House/Club DJ. Tegenwoordig is hij geheel toegespitst op eclectic en mashups. Rick Daniels weet met zijn eigen stijl elk publiek naar zijn hand te zetten.
https://partyflock.nl/news/8768:Just-Enjoy
Just Enjoy
10 mei 2007
Organisator voorspelt nieuwe muziekstroming zonder eentonigheid Twee maanden geleden maakte Jean-michel Kerkhoff zijn debuut in de evenementenwereld met een verfrissend concept op uitgaansgebied: Just enjoy. Jean-michel Kerkhoff: “Ik wil een avond waar iedereen van begin tot eind danst met een smile. Dat doe ik door alle bestaande muziekstijlen door elkaar te mixen. Zaterdag 26 mei vindt editie 2 van Just enjoy plaats in Club Sante te Hoorn. Het concept slaat aan!”
Organisator voorspelt nieuwe muziekstroming zonder eentonigheid Twee maanden geleden maakte Jean-michel Kerkhoff zijn debuut in de evenementenwereld met een verfrissend concept op uitgaansgebied: Just enjoy. Jean-michel Kerkhoff: “Ik wil een avond waar iedereen van begin tot eind danst met een smile. Dat doe ik door alle bestaande muziekstijlen door elkaar te mixen. Zaterdag 26 mei vindt editie 2 van Just enjoy plaats in Club Sante te Hoorn. Het concept slaat aan!” Jean-michel Kerkhoff is van mening dat zowel bijna alle dj’s als evenementorganisatoren blijven hangen in hun eigen stijl. Na vier uur eentonige beats zie je dat de dansvloer geen energie meer uitstraalt. En daar gaat het juist om: de dansvloer. “Er zijn te veel evenementen waarbij alleen aan het geld wordt gedacht. Even een dj boeken en entree heffen, zonder na te denken over de muziek. Dat is toch geen passie voor muziek? Bovendien blijft innovatie op die manier uit.”
Uitgaan zonder eentonigheid “Nadat house vanuit Detroit in 1979 opkwam, is de dancescene enorm gegroeid via house, hardcore, hardstyle, electro en trance. Nu merk je een verzadiging bij het publiek. Anno 2007 is de hele avond één muziekstijl niet toereikend. Ik heb mensen letterlijk in slaap zien vallen tijdens evenementen zoals InQontrol of Dance Valley. Tekenend voor een scene waar weinig nieuws wordt gebracht. Het is tijd voor een nieuw geluid: eclecticisme. Deze vorm van muziek houdt in dat dj’s alle muziekstijlen door elkaar draaien: van pop en hip-hop tot dance en rock. Just enjoy is daar het begin van. Geen hokjes meer, gewoon genieten. Laten we samen nieuwe muziekgeschiedenis schrijven”, aldus een opgewekte Jean-michel Kerkhoff. Line-up Rick Daniëls, Joshua Walter en Royal Stush laten je voelen dat eclectisch mixen in opkomst is. Rick Daniëls maakt regionaal veel furore. Hij begon in 1995 als house/club dj. Tegenwoordig is hij geheel toegespitst op mash-ups en eclectisch. Joshua Walter heeft achter de draaitafels gestaan van clubs als Panama en Jimmy woo. Daarnaast heeft hij zijn eigen programma op de radiozender CAZ. Royal Stush is hét aanstormend lokaal talent. Met zijn eigenwijze draaistijl weet hij ieder publiek te overtuigen van de opkomende eclectische stroming.
https://makesomenoise.nl/praxis-noise-voor-makers
Nieuwe campagne van Praxis en Noise voor De Makers
02-10-2017 (12:29) – campagnes
In iedereen schuilt een maker. Een instinct om zelf dingen te repareren, te renoveren of te creëren. Daar draait het in de nieuwe geïntegreerde Praxis-campagne om. Of je nu groot of klein bent, ervaren of onervaren, Praxis wil iedereen verder helpen in het maakproces via workshops, persoonlijk advies en online stappenplannen.
Middels drie nieuwe televisiecommercials, diverse radiocommercials, POS-materialen en online ondersteuning is de nieuwe campagne 25 september uitgerold in heel Nederland. De campagne is ontwikkeld in nauwe samenwerking met NOISE. Er is specifiek gekozen om aan de hand van meerdere kleine portretten de breedte van de doelgroep neer te zetten. Voor film is hiervoor een samenwerking aangegaan met regisseuse Nina Aaldering en DOP Noël Schoolderman. Bill Tanaka nam de fotografie voor zijn rekening. Jean-Michel Kerkhoff van Universal Media was verantwoordelijk voor de mediastrategie. https://fonkonline.nl/artikelen/campagnes/nieuwe-campagne-van-praxis-en-noise-voor-de-makers-42733.html